Πέμπτη 9 Αυγούστου 2007

Εικαστική παρέμβαση Last Part - Asystole

-I'm sorry sir, your brother has been deprived of life too long, we'll have to intubate him soon. I need you to sign the consent...

-But please... Can't you do something? Get him back his life?


-I'm sorry. There is extended damage to his soul and heart.
If he survives this, he may never wake up...

-Excuse me doctor, he is in V-tach!


-When was the last shot of Lidocaine?

-8 minutes ago.


-Push another gram of...

-Asystole!!!


-How long has he been like that?

-30 minutes.


-Ok. Stop compressions. Time of death 14.15…


----------------------------------------------------------------------------------------------

Last Chapter

Εικαστική παρέμβαση Part 3 - Sei la voce che nessuno sa ascoltare...

...la luce del lampione in questo viale.


Ξέρεις τι θέλεις. Μπορείς να το έχεις όποια στιγμή θελήσεις και το γνωρίζεις αυτό. Κι όμως δεν το έχεις γιατί δεν έχεις το θάρρος να το διεκδικήσεις

Χάνεσαι στις σκέψεις σου... Χάος, σκοτάδι. Μόνη σωτηρία η ελπίδα… η ελπίδα στην οποία δεν έδωσες ποτέ χώρο να ευδοκιμήσει..

Σηκώνεις το βλέμμα. Καθρέφτης. Η εικόνα που αντικρίζεις άγνωστη… Κατάντια, μιζέρια, εξαθλίωση. Αβάσταχτος ο πόνος

Chapter 02

Σάββατο 4 Αυγούστου 2007

Caramel Dansen

Για να ευθυμήσουμε λίγο XD.



Τετάρτη 1 Αυγούστου 2007

Εικαστική παρέμβαση Part 2 - Χρειάζομαι διακοπές... ) =

καλημερίζω και εύχομαι καλό μήνα!!

Επιτέλους μπορώ να βάλλω και λίγη μουσικούλα μιας και νομίζω ότι φτάνει για σήμερα το δίαβασμα... (αν και το ραδιόφωνο, όλο τις ίδιες πίπες παίζει -.-)

Έχω βαρεθεί... κουραστεί... και θέλω ΔΙΑΚΟΠΕΣ....

Σήμερα το πρώι φύγαν 3 φίλοι μου από Μόναχο, οι οποίοι έιχαν έρθει για 3 μέρες (πήξαμε στο 3…). Βλέπεις αυτοί κάνουν εδώ και μισό μήνα backpacking στην μισή Ευρώπη και το ταξίδι τους θα κρατήσει άλλες 10 μέρες… αχ, αν ήταν η ζήλια ψώρα, θα χα ψοφήσει εδώ και καιρό.

Έκλεισαν και τα γερμανικά σχολεία και είναι όλη μέρα τα κωλόπαιδα έξω, κόβουν τσάρκες, γκαρίζουν και όλα τα συναφή… την υγειά τους να χουν τα παιδιά δλδ, και καλά κάνουν που λέει ο λόγος.

Anywho, αντί να κλαίγομαι, λέω να ποστάρω το πρώτο κομμάτι που συνοδεύει το εξώφυλλο του προηγούμενου ποστ. Enjoy ( =

Chapter 01


Πέμπτη 26 Ιουλίου 2007

Εικαστική παρέμβαση...

Internet eQuilibrium

Λίγο το γεγονός ότι από το πολύ διάβασμα τα'χω παίξει, λίγο η ζέστη, λίγο το παράπονο για διακοπές, λίγο ο καλλιτέχνης μέσα μου (ο ποιός?! ο.Ο), πολύ κάτι προσωπικό, οδήγησαν στο να προσπαθήσω να δημιουργήσω το πρώτο μου manga (come again?! ^__^).

Έτσι κι εγώ έβαλα στο μάτι ένα ποστ του φίλτατου Specter, έβαλα κάτω το μολύβι και κάτι έγινε.

Το αποτέλεσμα θα 'ταν μάλλον καλύτερο εάν έιχα scanner και αν δεν ήμουνα n00bακος στο photoshop...

Τελοσπάντων, επειδή το πολύ μπλα μπλα κανέναν δεν ευνόησε, στο σημερινό ποστ θα παρουσιάσω το εξώφυλλο. Είναι το μόνο κομμάτι που έχει μπογιατιστεί στο photoshop. Δεν κατέχω ακόμα το άθλημα του ψηφιακού, καθώς επίσης είμαι τρελός φαν του μολυβιού, γιαυτό τα υπόλοιπα θα έρθουν σε μορφή απλού σκίτσου... Πολλά, πολλά σχόλια και κριτικές ευπρόσδεκτες και θελητές. Enjoy XD



Τα κύρια μέρη θα έρθουν σιγά σιγά αφού τελειώσουν.

Τρίτη 26 Ιουνίου 2007

Μην το πεις…


...ούτε του παπά!


Το συγκεκριμένο ποστ αφιερωμένο στο «Law & Order: Special Victims Unit»

Και σκέφτομαι και απορώ, στο casting της σειράς, 8 χρόνια τώρα κανείς δεν παρατήρησε ότι η πρωταγωνίστρια ,Mariska Hargitay - Detective Olivia Benson, έχει πρόβλημα με τα ματάκια της (υποθέτω Νυσταγμό – αν ονομάζεται έτσι στα ελληνικά).

Και τώρα ακολουθούν δύο ατάκες απερίγραπτου κάλους που σε κάνουν να απορείς…

Detective Elliot Stabler προς Detective Olivia Benson: “She bought him breakfast, he raped her for lunch…”

Detective Elliot Stabler σε ομοφυλόφιλο τυπάκι που βιάζει γυναίκες μέχρι να βρει αυτή που θα τον φέρει σε οργασμό, για να αποδείξει τον ανδρισμό του (?!): “You find the girl of your dreams, you rape her and you live happily ever after…”

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2007

Let me take you far away...


...I'd like a holiday.

Λαμβάνοντας πρόσκληση από την εταιρία δημοσκοπήσεων του ομίλου Narita για συμμετοχή στο γκάλοπ : 5 αγαπημένοι προορισμοί, ανταποκρινόμαστε:

1. Ιαπωνία

2. Σύρος

3. Η χώρα στην διαφήμιση της Nutella που έχει καταρράκτες και ποτάμια από σοκολάτα.

4. Το σχολείο του Harry Pottuh, Hogwarts.

5. Η Nimmerland (Χώρα του Ποτέ?!).

Να προτρέψω με την σειρά μου τον Specter, τον Alex.digtaltracker, την Erisabetsu-chan, τον Cougar

Οι υπόλοιποι νομίζω είναι όλοι καλυμμένοι. Enjoy ( =


Τετάρτη 20 Ιουνίου 2007

Non svegliatevi oh, non ancora...


...non fermateci no, no, per favore no.

Γεγονός: στην βιβλιοθήκη-αναγνωστήριο μια ύλη μεγέθους Χ βγαίνει σε χρονικό διάστημα α. Η αντίστοιχη ύλη Χ στο σπίτι βγαίνει σε χρονικό διάστημα β, όπου β>>α

(οι λόγοι γνωστοί σε όλους: τουαλέτα, κουζίνα-ψυγείο, φαί, ίντερνετ, τσατ, τηλεόραση, τηλέφωνο κλπ κλπ.)

Συμπέρασμα: στο σπίτι βρίσκεις πολλούς τρόπους να αποφύγεις το διάβασμα όταν γίνεται βαρετό.

Αλλά…

Η βιβλιοθήκη-αναγνωστήριο θα μπορούσε κάλλιστα να συμπεριλαμβάνεται στα γνωστά ψυχολογικά κινέζικα βασανιστήρια…

Επεξήγηση:
ξυπνάς 7 το πρωί ώστε στις 9 να έχεις μπει μέσα για να προλάβεις μια θέση.

Δεν μπορείς να καπνίσεις και να πίνεις καφέ ενώ διαβάζεις!!

Ύστερα, άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει, λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί και η μάνα το ζηλεύει… Δηλαδή, έχει τόση ησυχία που το παραμικρό ηχάκι, που κανονικά δεν υφίσταται, είναι ενοχλητικό.
Π.χ. γρρρρ η κοιλιά του πειναλέου φοιτητή, τσικι τσικι το γύρισμα της σελίδας, φςςς φςςςς η ανάσα αυτού που κοιμάται πάνω στο βιβλίο κ.ο.κ.

Μα πιο σπαστικό απόλα, αυτό SCHHHHH (παχύ σσςςςς για επιβολή ησυχίας) της/του σαραντάρας/η γερμανού, που θυμήθηκε να αλλάξει επάγγελμα και να ξαναματασπουδάσει εξαρχής. Επειδή όμως έχει τα κουτσούβελα στο σπίτι, έρχεται να διαβάσει στην βιβλιοθήκη.

Και εκεί που καθόμασταν σήμερα με έναν φίλο και διαβάζαμε, περνάει έξω από το παραθύριον κάτι όμορφο ή κάτι κωμικό (δεν θυμάμαι, να πω την αλήθεια)… οπότε και εμείς έπρεπε να κάνουμε τα απαραίτητα σχόλια, ψιθυρίζοντας πάντα. Στο καπάκι σκάει το Schhhhhhh από την τύπισσα από πίσω.

Anywayz το προσπερνάμε και συνεχίζουμε το διάβασμα… όπου ξαφνικά ταραρα ταραρα να σου η ένατη συμφωνία. Ρε τι έγινε, μας την πέσανε κλπ κλπ ώσπου συνειδητοποιούμε ότι η εν λόγο κυρία είχε ανοίξει χαλαρότατα το λαπτοπάκι της και άκουγε Beethoven...

Αυτά είναι!!!!

Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007

Non me lo so spiegare...

αφιερωμένο...



Un po’ mi manca l’aria che tirava
O semplicemente la tua bianca schiena..nananana
E quell’orologio non girava
Stava fermo sempre da mattina a sera.
come me lui ti fissava
Io non piango mai per te
Non farò niente di simile...nononono
Si, lo ammetto, un po’ ti penso
Ma mi scanso
Non mi tocchi più

Solo che pensavo a quanto è inutile farneticare
E credere di stare bene quando è inverno e te
Togli le tue mani calde
Non mi abbracci e mi ripeti che son grande,
mi ricordi che rivivo in tante cose...nananana
Case, libri, auto, viaggi, fogli di giornale
Che anche se non valgo niente perlomeno a te
Ti permetto di sognare
E se hai voglia, di lasciarti camminare
Scusa, sai, non ti vorrei mai disturbare
Ma vuoi dirmi come questo può finire?
Non melo so spiegare
Io no me lo so spiegare

La notte fonda e la luna piena
Ci offrivano da dono solo l’atmosfera
Ma l’amavo e l’amo ancora
Ogni dettaglio è aria che mi manca
E se sto così..sarà la primavera..
Ma non regge più la scusa...

Solo che pensavo a quanto è inutile farneticare
E credere di stare bene quando è inverno e te
Togli le tue mani calde
Non mi abbracci e mi ripeti che son grande,
mi ricordi che rivivo in tante cose...nananana
Case, libri, auto, viaggi, fogli di giornale
Che anche se non valgo niente perlomeno a te
Ti permetto di sognare..
Solo che pensavo a quanto è inutile farneticare
E credere di stare bene quando è inverno e te
Togli le tue mani calde
Non mi abbracci e mi ripeti che son grande,
mi ricordi che rivivo in tante cose...nananana
Case, libri, auto, viaggi, fogli di giornale
Che anche se non valgo niente perlomeno a te
Ti permetto di sognare
E se hai voglia, di lasciarti camminare
Scusa, sai, non ti vorrei mai disturbare
Ma vuoi dirmi come questo può finire?

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2007

Facts...


Γεγονός 1ο: σήμερα πέρασα επιτέλους την Φυσιολογία και μπορώ να δώσω προδίπλωμα (hurrah)!!

Γεγονός 2ο: παραλίγο να μην με αφήσουν να κάνω αίτηση για το προδίπλωμα, επειδή η σφραγίδα πάνω στο χαρτί της πρακτικής έχει ως εξής: Υγεία – διαγνωστικό και θεραπευτικό κέντρο, και δεν αναφέρει πουθενά την λέξη νοσοκομείο...
[μου είπαν ότι πρέπει να πάω στο Υγεία και να ζητήσω πιστοποίηση ότι είναι νοσοκομείο (omfg)· είναι τρελοί αυτοί οι Γερμανοί]!

Γεγονός 3ο (αναφέρεται σε άνιμεφανς κυρίως): όλοι γνωρίζετε το γνωστό τοις πάση πλέον anime, Dragon Ball και τα sequels του.
Ο Akira Toriyama, δημιουργός του, δήλωσε, ότι με την συνεισφορά του για την μεταφορά του Blue Dragon από το Xbox 360 στην μικρή οθόνη, ίσως ήρθε ο καιρός να αποσυρθεί.



Οι ομοιότητες μεταξύ των δύο anime είναι πιστεύω εμφανείς.

Γεγονός 4ο: σήμερα το βράδυ προβλέπεται Saufen ή αλλιώς, κατάποση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ. Πάω να ετοιμαστώ. Cyah. ( :

Σάββατο 2 Ιουνίου 2007

Απαπαπα...



...εγώ δεν κάνω τέτοια πράγματα!

Επηρεασμένος από το θέμα των τελευταίων ημερών, θα ήθελα (χωρίς να θέλω να θίξω πρόσωπα, καταστάσεις και προσωπικότητες) να παρουσιάσω μια διαφορετική όψη του νομίσματος.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, το ερώτημα είναι το εξής: οι ίδιοι οι πολίτες (ειδικά στην Ελλάδα) πόσο ενδιαφέρονται για την υγεία τους;

Επεξηγώντας:

Η Ελληνίδα να πάει στον γυναικολόγο πριν κλείσει τουλάχιστον τα 20; Απαπαπα, αυτή δεν κάνει τέτοια πράγματα… να δει κάποιος το πιπί της; Πάει, καταστροφή!
(όταν ο καρκίνος της μήτρας και του μαστού ξεκληρίζουν οικογένειες)

Ο Έλληνας να πάει στον ουρολόγο - ανδρολόγο; Απαπαπα, αυτός δεν κάνει τέτοια πράγματα… να μοιραστεί με δεύτερο άνθρωπο ότι έχει πρόβλημά; Πάει το image του Greek Lover!!
(όταν ο καρκίνος του προστάτη και τα προβλήματα στύσης και γονιμότητας αυξάνονται καθημερινά)

Η Ελληνίδα να πάει να κάνει το εμβόλιο κατά του καρκίνου του τραχήλου; Γιατί υπάρχει τέτοιο πράγμα; Δεν το έγραφε στο Cosmopolitan

Ο Έλληνας φορέας HPV και άλλων ειδών κονδυλωμάτων να πάει να κάνει θεραπεία; Τι τον νοιάζει, αφού ο άντρας δεν παρουσιάζει συμπτώματα.
(απλά η επόμενη σύντροφος μπορεί να κολλήσει στην καλύτερη κονδυλώματα, στην χειρότερη να πάθει καρκίνο…)

Οι Έλληνες γονείς να φροντίσουν να κάνουν τα εμβόλια στα παιδιά τους την χρονική περίοδο που έχει οριστεί; Απαπαπα, πρώτα έρχεται η καριέρα, η πολιομυελίτιδα και όλες οι λοιπές νόσοι μπορούν να περιμένουν…
(… στην γωνία είναι…)

Οι Έλληνες να πάνε στον οδοντίατρο; Απαπαπα, ο οδοντίατρος δαγκώνει…

Οι Έλληνες δεν πάνε στον οφθαλμίατρο. God no, the glasses make one look lame…
(τι είναι ο πόνος, μπρος στα κάλλη…)

Γενικά οι Έλληνες να πάνε μια φορά το χρόνο για ένα check-up; Μπα… έτσι κι αλλιώς στην χώρα μας δεν υπάρχουν καρδιολογικά προβλήματα ,προβλήματα του κυκολοφορικού, δεν υπάρχουν ιστορικά καρκίνου, κανένας δεν έχει πρόβλημα με τον θυρεοειδή του κ.α.
(ο μισός πληθυσμός είτε τον έχει αφαιρέσει είτε αντιμετωπίζει προβλήματα δυσλειτουργίας)

Το μέγεθος αυτής της λίστα θα μπορούσε να είναι το δεκαπλάσιο.

Συμπέρασμα: δίνουμε πολύ μεγαλύτερη σημασία σε ανούσια πράγματα (π.χ. οι πλαστικοί χειρούργοι δεν ξέρουν τι έχουν κυρίως λόγω αισθητικών επεμβάσεων, βλ. Φουστανος*, όπως επίσης και οι αισθητικοί οδοντίατροι βλ. Ιακωβίδου).

Το θέμα είναι ότι σε ό,τι αφορά την υγεία, στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να χάσεις ένα δόντι ή ένα ποσοστό της όρασης σου, αλλά στην χειρότερη περίπτωση και την ζωή σου. Και τότε πραγματικά είναι αργά…


*εδώ να παρενθέσω το τραγελαφικό: ο Φουστάνος και η Θεοδωρίδου πήγαν στο δικαστήριο για να καθορίσουν εάν ο Φουστάνος θα σκάει 3.000 ευρώπουλα το χρόνο για τα βιβλία-τετράδια-μολύβια κλπ. της κόρης του (δικιά του πρόταση) ή 5.000 ευρώπουλα που ζητάει η Θεοδωρίδου…OMFG

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

Για την Αμαλία...


«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.


Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

  • ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ

  • ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ

  • ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ

  • ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.

  • ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ



ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

  • ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
  • ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
  • ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ


ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μη το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων.

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").



ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ

Δευτέρα 28 Μαΐου 2007

Seize the day...

...or die regretting the time we lost.

Και έρχεται εκείνη η στιγμή στην ζωή σου, που ακολουθείς τον εξής ειρμό σκέψης: Ας μην το κάνω τώρα, έχω άλλα πράγματα να κάνω, πιο «σημαντικά». Θα έχω και μετά χρόνο…

Συνέχεια ακούμε τους γύρω μας να λένε: Θέσε στόχους, θέσε προτεραιότητες!

Ποιος είναι όμως αυτός που θέτει ποιό θέμα είναι πρωτευούσης σημασίας και ποιο έρχεται δεύτερο?

Αφού λοιπόν πιστεύεις ότι έχεις αξιολογήσει σωστά τις καταστάσεις, έρχεται μια μέρα που δεν σηκώνεις το τηλέφωνο να κάνεις το τηλεφώνημα ή να στείλεις έστω το μήνυμα· δεν φροντίζεις να βρεις έστω και λίγο χρόνο να αφιερώσεις σε θέματα που αρχικά αξιολογήθηκαν μικρότερης αξίας· δεν βρίσκεις τον χρόνο να ασχοληθείς λίγο με τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου που θεωρούσες δευτερεύοντες.

Και έρχεται εκείνη η στιγμή στην ζωή σου, που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι…τώρα πια είναι αργά.

Τρίτη 22 Μαΐου 2007

Domani sara'...


...un giorno migliore vedrai!

Τον τελευταίο καιρό..πάτος. Πιο χαμηλά δεν γίνεται. Μόνη ευχάριστη νότα αυτήν την περίοδο, το Σαββατόβραδο που πέρασε, το οποίο διήρκησε ως την Κυριακή το πρωί.

Σήμερα, απίστευτη μέρα για τα γερμανικά δεδομένα (ζέστη – ήλιος), από το πρωί καθόμουν μπροστά σε ένα τεράστιο βιβλίο, ένα μεγάλο μέρος του οποίου και πρέπει να αποστηθίσω ως την 6 Ιουνίου. Σίχαμα, βαρεμάρα, πλήξη, ανία και όλα τα συναφή, ειδικά όταν πρόκειται για ένα μάθημα που σιχαίνεσαι…

Για να ξεφύγω απτήν μιζέρια, μιας και το επέβαλε και η μέρα, κανόνισα να περάσω από έναν φίλο για καφέ, να πάρω επί τη ευκαιρία και κάτι πράγματα που ήθελε να μου δώσει.

Πάω λοιπόν, ξουρίζομαι, ετοιμάζομαι και την κάνω με ελαφρά. Στην έξοδο της πολυκατοικίας πετυχαίνω τον δίπλα, ο οποίος, πριν προλάβω καν να τον χαιρετήσω, φρόντισε να μου την πει (ο 3ος μέσα σε 2 μέρες) γιατί είχα ξεχάσει την πόρτα του διαμερίσματος ανοιχτή την Κυριακή το πρωί όταν γύρισα σπίτι ( καλό μαλάκα κι εγώ, αλλά ήμουν τύφλα και δεν πολυένιωθα). Έχω βρει βέβαια την λύση όταν με πρήζουν οι γείτονες… ξεκινάω να απαντάω στα Γερμανικά και τελειώνω τις προτάσεις στα Ιταλικά, το μόνο που καταλαβαίνουν είναι το «ciao» και την κάνουν.

Anywho, φτάνω στον φίλο μου, πίνουμε καφέ και με πείθει να πάμε γυμναστήριο... Αχ, γυμναστήριο… το πιο βαρετό και συνάμα διασκεδαστικό μέρος. Βαρετό γιατί συνήθως βαριέμαι να κάνω τις ασκήσεις και κοιμάμαι στους πάγκους των κοιλιακών, ώσπου να με καταλάβει ο γυμναστής και διασκεδαστικό γιατί ποτέ δεν θα σταματήσω να απολαμβάνω το θέαμα αυτών των μποντυμπιλντεράδων, που σηκώνουν 20+ κιλά παραπάνω απ’ότι μπορούν, κοιτάζονται στον καθρέφτη και έχουν αυτήν την φάτσα σαν να σκέφτονται «Oh geez I look great, Id definitely date myself…!!!»

Τελειώνουμε και από κει και παίρνω τον δρόμο προς το σπίτι. Παρακολούθησα λίγο και το Blade Night, στο οποίο σήμερα συμμετείχαν 20.000 ρολερ-μπλειντεραδες (!?!)(mueh θα΄θελα πολύ να δω μια φορά την Πατησίων κλεισμένη λόγω ενός τέτοιου δρώμενου).

Και το κλου της όλης ιστορίας? Μπαίνω μέσα στο σπίτι, αράζω, κοιτάω την οθόνη του pc, κοιτάω τι παίζει στο DC (p2p πρόγραμμα/chat), βλέπω την κορυφαία ατάκα «ta themata gia tis panellhnies einai apavgasma mias xreokophmenhs paideias kai enos autarxikou ekpaideutikou systhmatos», λύνομαι και σκέφτομαι: omfg και 10 LOL!

Παρασκευή 18 Μαΐου 2007

Μπαμπά όταν μεγαλώσω...


...δεν θέλω να γίνω Γερμανός!

· Γιατί το χειμώνα (βροχή, χιόνι, θερμοκρασίες υπό του μηδενός κλπ) θέλω να φοράω κλειστό παπούτσι, όχι πεδιλάκι με καλτσούλα!

· Γιατί το καλοκαίρι, εάν ποτέ αποφασίσω να φορέσω πεδιλάκι, πάλι θα΄θελα χωρίς καλτσούλα! Να αεριστούν τα πόδια μου (ή αλλιώς φραντζολάκια, όπως τα αποκαλούν οι φίλοι μου) βρε αδερφέ!

· Γιατί, όταν και όπου πάω διακοπές, δεν θέλω να είμαι ντυμένος λες και πηγαίνω στο σαφάρι (χακί βερμουδίτσα κυνηγού κλπ, βλέπε τουρίστες στην Πλάκα).

· Γιατί δεν θα πήγαινα ποτέ στην δουλειά μου ή γενικότερα μια βόλτα φορώντας Lederhose (ενδυμασία της εικόνας).

· Γιατί δεν πιστεύω στο απόφθεγμα «Arbeit macht frei».

· Γιατί δεν θέλω να πίνω μπύρες από τις 11 π.μ.

· Γιατί όταν είμαι έξω με παρέα, δεν γουστάρω να μετράω και το τελευταίο σεντ, όταν έρθει ο λογαριασμός. Υποτίθεται ότι βγήκα με φίλους, και να πληρώσω δύο σεντ κάποιου άλλου, δεν θα μπατιρίσω!

· Γιατί όταν βγαίνω το βράδυ, δεν χρειάζεται να γίνω σκνίπα για να περάσω καλά!

· Γιατί σύμφωνα με δύο μελέτες που μας παρουσίασε ο καθηγητής κλινικής ψυχολογίας:

1. Ο Γερμανός κατά μέσο όρο κάνει 2 φορές το δεκαήμερο sex, με συνολική διάρκεια μία ώρα, ο Έλληνας 7 φορές με συνολική διάρκεια 5 ώρες (εφόσον υπάρχει ερωτικός σύντροφος βέβαια).

2. Η Γερμανία βρίσκεται μέσα στις τοπ 5 χώρες του κόσμου σε ετήσιο αριθμό αυτοκτονιών (γιατί άραγε..?!?!), ενώ η Ελλάδα κατέχει την τελευταία θέση (να που μια φορά ο πάτος μας βγαίνει σε καλό!).

Αυτή η λίστα θα μπορούσε να είναι τόοοοοοοοοοοσο μεγάλη, αλλά είπα να συγκρατηθώ… Να επισημάνω όμως, ότι υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα, καθώς επίσης και καλά γνωρίσματα στον χαρακτήρα ενός Γερμανού, απλά για να μην γίνομαι άδικος.

Τρίτη 15 Μαΐου 2007

Come l'ostrica, anche le donne più dure...

...a volte, nascondono una perla.

Με αφορμή μια συζήτηση που είχα με έναν φίλο μου στην Lesehalle (πολύ διάβασα πάλι όπως αντιλαμβάνεστε) περί Γερμανίδων ηθοποιών, είπα να αφιερώσω ένα Post σε διεθνείς ηθοποιούς της μικρής οθόνης που θεωρώ…χμμ...δεν θα το θέσω καλύτερα.



Emily Procter

Η κλασσική Αμερικανίδα καουμπόισσα-Barbie· ξανθιά, με πλούσια τα ελέη etc etc
Calleigh Duquesne στο CSI Miami



Sophia Bush

To κορίτσι της διπλανής πόρτας· μαύρο μαλλί, καστανό/πράσινο μάτι, λευκό δέρμα, πρόστυχο βλέμμα… killer combination
Brooke Davis στο One Tree Hill (Φίλοι Για Πάντα στην ελληνική τηλεόραση)



Hayden Panettiere

Η cheerleader· το νεανικό, εφηβικό κορμί με όλα τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα…
Claire Bennet στο Heroes



Ali Larter

Η γυναίκα πειρασμός· αχ αυτή η γυναίκα…
Niki Sanders στο Heroes



Emilie de Ravin

Το απόλυτο θηλυκό· λεπτεπίλεπτη, αθώο βλέμμα… άγγελος… (με μαύρο μαλλί ακόμα καλύτερη)
Claire Littleton στο Lost (Οι Αγνοούμενοι στην ελληνική τηλεόραση)



Evangeline Lilly

Η δυναμική γυναίκα· «άγρια», σαγηνευτικά χαρακτηριστικά, να σε βάλει κάτω αυτή…god forbid
Kate Austen στο Lost




Κυριακή 13 Μαΐου 2007

Όλα τα είχε η Μαρι-α-ωρή...

… το φράκο της έλλειπε!?

Η ελληνική ομάδα είχε πραγματικά πολύ εμπνευσμένα κοστούμια· ανέδειξε το ελληνικό κιτσαριό σε όλο του το μεγαλείο! Το «φρακοειδές» που φορούσε ο Sarbel ήταν….χμμ…άστο καλύτερα.

Βέβαια σε σχέση με κάτι πίπουλα, πεταλούδες από glitter και καταστάσεις «είναι άντρας αυτό, γυναίκα είναι, δεν έχω αποφασίσει ακόμα ?!?!», καλά ήταν.

Anywayz, απ’ότι φαίνεται όμως αυτό δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο, καθώς σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, όποιος είναι gay και ανήκει στο πρώην ανατολικό μπλοκ έχει μεγάλες ελπίδες να κερδίσει…

Ένας σχολιαστής στην γερμανική τηλεόραση πάντως έκανε μια πολύ εύστοχη παρατήρηση. Η Ελλάδα θα μπορούσε κάλλιστα να έχει την τέταρτη θέση της Τουρκίας, καθώς αν το καλοσκεφτείς, το concept τους πάνω κάτω το ίδιο ήταν. Shake ο ένας, shake ο άλλος, τέσσερεις κοπέλες ο ένας, τέσσερεις και ο άλλος… την διαφορά την έκανε μάλλον το γεγονός ότι του Τούρκου οι κοπελιές ήταν ντυμένες χανουμάκια XD
(ίσως και το γεγονός ότι ζουν περισσότεροι Τούρκοι στην Ευρώπη από αυτούς που ζουν στην Τουρκία!)

Πάραυτα καλό το πανηγύρι, γελάσαμε, διασκεδάσαμε, χορτάσαμε κακογουστιά… μια χαρά. Αν μη τι άλλο, η πατατόμορφη «κυρία» που κέρδισε, είχε αξιόλογη φωνή.

Πέμπτη 10 Μαΐου 2007

Στα έδωσα όλα και...

...έμεινα στον άσσο?




Τα λόγια είναι μάλλον περιττά…

Ίσως εδώ να ταιριάζει το ακόλουθο: "Generosity is not giving me that which I need more than you do, but it is giving me that which you need more than I do." από τον Λιβανέζο συγγραφέα Kahlil Gibran

Υ.Γ. «donated a pair of eyes» εννοεί μάλλον μεταμόσχευση του κερατοειδή (Cornea, sorry δεν ξέρω πως ακριβώς είναι στα ελληνικά ^^)

Happy Birthday to...

... Specter!


Ένα μεγάλο "Χρόνια Πολλά" στον Specterv.
Τις θερμότερες ευχές μου buddy.

Να σου αφιερώσω και δύο από τα αγαπημένα σου τραγούδια:

Which Side Are You On by Natalie Merchant
Anna by Lucio Battisti

Τετάρτη 9 Μαΐου 2007

What’s in your head?...

… In your head, zombie, zombie ακούω τους Cranberries να τραγουδάνε (για την ακρίβεια η Dolores Burton) και αναρωτιέμαι: είναι σίγουρος κάποιος ότι θέλει να μάθει τι «βρίσκεται» στο κεφάλι μου? Υπάρχει πάντως μια πολύ εύκολη απάντηση σε αυτό το ερώτημα· το χάος.

Και ενώ το ραδιόφωνο συνεχίζει να παίζει την πολύταϊσμένη πλέον ( σε σημείο αηδίας) μελωδία της διασκευής του Summer wine, έξω βρέχει «καρέκλες»κι εγώ κάθομαι εδώ, εγκλωβισμένος μέσα στο σπίτι, επειδή δεν έχω…ομπρέλα?!?!

Θα μου πεις τώρα υπάρχει άνθρωπος στην Γερμανία που να μην έχει ομπρέλα? Και όμως… μου χάλασε η ριμάδα και δεν ασχολήθηκα να πάω να πάρω άλλη. Πάρ’τα τώρα να μου πεις, αλλά τι να κάνω, είμαι λίγο τεμπέλης.

Anywayz για να μην ξεφεύγουμε, θέλετε δεν θέλετε, θα πάρετε κάποια δείγματα αυτών που βρίσκονται στο κεφάλι μου. Εγώ θα τα γράψω τουλάχιστον, τώρα ποιος θα τα διαβάσει είναι άλλο θέμα…

Άντε και για τελείωμα να σας αφιερώσω ένα τραγουδάκι:

Raindrops Keep Fallin' On My Head

Raindrops keep fallin' on my head
And just like the guy whose feet are too big for his bed
Nothin' seems to fit
Those raindrops are fallin' on my head, they keep fallin'

So I just did me some talkin' to the sun
And I said I didn't like the way he got things done
Sleepin' on the job
Those raindrops are fallin' on my head, they keep fallin'

But there's one thing I know
The blues they send to meet me won't defeat me
It won't be long till happiness steps up to greet me

Raindrops keep fallin' on my head
But that doesn't mean my eyes will soon be turnin' red
Cryin's not for me
'Cause I'm never gonna stop the rain by complainin'
Because I'm free
Nothin's worryin' me

It won't be long till happiness steps up to greet me

Raindrops keep fallin' on my head
But that doesn't mean my eyes will soon be turnin' red
Cryin's not for me
'Cause I'm never gonna stop the rain by complainin'
Because I'm free
Nothin's worryin' me

by B.J. Thomas

Υ.Γ. μ’αρέσει που όταν γράφει κάποιος τα lyrics περιλαμβάνει και τα ah oh uh yah yoh yuh κλπ. , αυτό δυστυχώς δεν έχει q: