Πέμπτη 9 Αυγούστου 2007

Εικαστική παρέμβαση Last Part - Asystole

-I'm sorry sir, your brother has been deprived of life too long, we'll have to intubate him soon. I need you to sign the consent...

-But please... Can't you do something? Get him back his life?


-I'm sorry. There is extended damage to his soul and heart.
If he survives this, he may never wake up...

-Excuse me doctor, he is in V-tach!


-When was the last shot of Lidocaine?

-8 minutes ago.


-Push another gram of...

-Asystole!!!


-How long has he been like that?

-30 minutes.


-Ok. Stop compressions. Time of death 14.15…


----------------------------------------------------------------------------------------------

Last Chapter

Εικαστική παρέμβαση Part 3 - Sei la voce che nessuno sa ascoltare...

...la luce del lampione in questo viale.


Ξέρεις τι θέλεις. Μπορείς να το έχεις όποια στιγμή θελήσεις και το γνωρίζεις αυτό. Κι όμως δεν το έχεις γιατί δεν έχεις το θάρρος να το διεκδικήσεις

Χάνεσαι στις σκέψεις σου... Χάος, σκοτάδι. Μόνη σωτηρία η ελπίδα… η ελπίδα στην οποία δεν έδωσες ποτέ χώρο να ευδοκιμήσει..

Σηκώνεις το βλέμμα. Καθρέφτης. Η εικόνα που αντικρίζεις άγνωστη… Κατάντια, μιζέρια, εξαθλίωση. Αβάσταχτος ο πόνος

Chapter 02

Σάββατο 4 Αυγούστου 2007

Caramel Dansen

Για να ευθυμήσουμε λίγο XD.



Τετάρτη 1 Αυγούστου 2007

Εικαστική παρέμβαση Part 2 - Χρειάζομαι διακοπές... ) =

καλημερίζω και εύχομαι καλό μήνα!!

Επιτέλους μπορώ να βάλλω και λίγη μουσικούλα μιας και νομίζω ότι φτάνει για σήμερα το δίαβασμα... (αν και το ραδιόφωνο, όλο τις ίδιες πίπες παίζει -.-)

Έχω βαρεθεί... κουραστεί... και θέλω ΔΙΑΚΟΠΕΣ....

Σήμερα το πρώι φύγαν 3 φίλοι μου από Μόναχο, οι οποίοι έιχαν έρθει για 3 μέρες (πήξαμε στο 3…). Βλέπεις αυτοί κάνουν εδώ και μισό μήνα backpacking στην μισή Ευρώπη και το ταξίδι τους θα κρατήσει άλλες 10 μέρες… αχ, αν ήταν η ζήλια ψώρα, θα χα ψοφήσει εδώ και καιρό.

Έκλεισαν και τα γερμανικά σχολεία και είναι όλη μέρα τα κωλόπαιδα έξω, κόβουν τσάρκες, γκαρίζουν και όλα τα συναφή… την υγειά τους να χουν τα παιδιά δλδ, και καλά κάνουν που λέει ο λόγος.

Anywho, αντί να κλαίγομαι, λέω να ποστάρω το πρώτο κομμάτι που συνοδεύει το εξώφυλλο του προηγούμενου ποστ. Enjoy ( =

Chapter 01