Seize the day...

...or die regretting the time we lost.

Και έρχεται εκείνη η στιγμή στην ζωή σου, που ακολουθείς τον εξής ειρμό σκέψης: Ας μην το κάνω τώρα, έχω άλλα πράγματα να κάνω, πιο «σημαντικά». Θα έχω και μετά χρόνο…

Συνέχεια ακούμε τους γύρω μας να λένε: Θέσε στόχους, θέσε προτεραιότητες!

Ποιος είναι όμως αυτός που θέτει ποιό θέμα είναι πρωτευούσης σημασίας και ποιο έρχεται δεύτερο?

Αφού λοιπόν πιστεύεις ότι έχεις αξιολογήσει σωστά τις καταστάσεις, έρχεται μια μέρα που δεν σηκώνεις το τηλέφωνο να κάνεις το τηλεφώνημα ή να στείλεις έστω το μήνυμα· δεν φροντίζεις να βρεις έστω και λίγο χρόνο να αφιερώσεις σε θέματα που αρχικά αξιολογήθηκαν μικρότερης αξίας· δεν βρίσκεις τον χρόνο να ασχοληθείς λίγο με τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου που θεωρούσες δευτερεύοντες.

Και έρχεται εκείνη η στιγμή στην ζωή σου, που ξυπνάς και συνειδητοποιείς ότι…τώρα πια είναι αργά.

Domani sara'...

...un giorno migliore vedrai!

Τον τελευταίο καιρό..πάτος. Πιο χαμηλά δεν γίνεται. Μόνη ευχάριστη νότα αυτήν την περίοδο, το Σαββατόβραδο που πέρασε, το οποίο διήρκησε ως την Κυριακή το πρωί.

Σήμερα, απίστευτη μέρα για τα γερμανικά δεδομένα (ζέστη – ήλιος), από το πρωί καθόμουν μπροστά σε ένα τεράστιο βιβλίο, ένα μεγάλο μέρος του οποίου και πρέπει να αποστηθίσω ως την 6 Ιουνίου. Σίχαμα, βαρεμάρα, πλήξη, ανία και όλα τα συναφή, ειδικά όταν πρόκειται για ένα μάθημα που σιχαίνεσαι…

Για να ξεφύγω απτήν μιζέρια, μιας και το επέβαλε και η μέρα, κανόνισα να περάσω από έναν φίλο για καφέ, να πάρω επί τη ευκαιρία και κάτι πράγματα που ήθελε να μου δώσει.

Πάω λοιπόν, ξουρίζομαι, ετοιμάζομαι και την κάνω με ελαφρά. Στην έξοδο της πολυκατοικίας πετυχαίνω τον δίπλα, ο οποίος, πριν προλάβω καν να τον χαιρετήσω, φρόντισε να μου την πει (ο 3ος μέσα σε 2 μέρες) γιατί είχα ξεχάσει την πόρτα του διαμερίσματος ανοιχτή την Κυριακή το πρωί όταν γύρισα σπίτι ( καλό μαλάκα κι εγώ, αλλά ήμουν τύφλα και δεν πολυένιωθα). Έχω βρει βέβαια την λύση όταν με πρήζουν οι γείτονες… ξεκινάω να απαντάω στα Γερμανικά και τελειώνω τις προτάσεις στα Ιταλικά, το μόνο που καταλαβαίνουν είναι το «ciao» και την κάνουν.

Anywho, φτάνω στον φίλο μου, πίνουμε καφέ και με πείθει να πάμε γυμναστήριο... Αχ, γυμναστήριο… το πιο βαρετό και συνάμα διασκεδαστικό μέρος. Βαρετό γιατί συνήθως βαριέμαι να κάνω τις ασκήσεις και κοιμάμαι στους πάγκους των κοιλιακών, ώσπου να με καταλάβει ο γυμναστής και διασκεδαστικό γιατί ποτέ δεν θα σταματήσω να απολαμβάνω το θέαμα αυτών των μποντυμπιλντεράδων, που σηκώνουν 20+ κιλά παραπάνω απ’ότι μπορούν, κοιτάζονται στον καθρέφτη και έχουν αυτήν την φάτσα σαν να σκέφτονται «Oh geez I look great, I’ d definitely date myself…!!!»

Τελειώνουμε και από κει και παίρνω τον δρόμο προς το σπίτι. Παρακολούθησα λίγο και το Blade Night, στο οποίο σήμερα συμμετείχαν 20.000 ρολερ-μπλειντεραδες (!?!)(mueh θα΄θελα πολύ να δω μια φορά την Πατησίων κλεισμένη λόγω ενός τέτοιου δρώμενου).

Και το κλου της όλης ιστορίας? Μπαίνω μέσα στο σπίτι, αράζω, κοιτάω την οθόνη του pc, κοιτάω τι παίζει στο DC (p2p πρόγραμμα/chat), βλέπω την κορυφαία ατάκα «ta themata gia tis panellhnies einai apavgasma mias xreokophmenhs paideias kai enos autarxikou ekpaideutikou systhmatos», λύνομαι και σκέφτομαι: omfg και 10 LOL!

Μπαμπά όταν μεγαλώσω...

...δεν θέλω να γίνω Γερμανός!

· Γιατί το χειμώνα (βροχή, χιόνι, θερμοκρασίες υπό του μηδενός κλπ) θέλω να φοράω κλειστό παπούτσι, όχι πεδιλάκι με καλτσούλα!

· Γιατί το καλοκαίρι, εάν ποτέ αποφασίσω να φορέσω πεδιλάκι, πάλι θα΄θελα χωρίς καλτσούλα! Να αεριστούν τα πόδια μου (ή αλλιώς φραντζολάκια, όπως τα αποκαλούν οι φίλοι μου) βρε αδερφέ!

· Γιατί, όταν και όπου πάω διακοπές, δεν θέλω να είμαι ντυμένος λες και πηγαίνω στο σαφάρι (χακί βερμουδίτσα κυνηγού κλπ, βλέπε τουρίστες στην Πλάκα).

· Γιατί δεν θα πήγαινα ποτέ στην δουλειά μου ή γενικότερα μια βόλτα φορώντας Lederhose (ενδυμασία της εικόνας).

· Γιατί δεν πιστεύω στο απόφθεγμα «Arbeit macht frei».

· Γιατί δεν θέλω να πίνω μπύρες από τις 11 π.μ.

· Γιατί όταν είμαι έξω με παρέα, δεν γουστάρω να μετράω και το τελευταίο σεντ, όταν έρθει ο λογαριασμός. Υποτίθεται ότι βγήκα με φίλους, και να πληρώσω δύο σεντ κάποιου άλλου, δεν θα μπατιρίσω!

· Γιατί όταν βγαίνω το βράδυ, δεν χρειάζεται να γίνω σκνίπα για να περάσω καλά!

· Γιατί σύμφωνα με δύο μελέτες που μας παρουσίασε ο καθηγητής κλινικής ψυχολογίας:

1. Ο Γερμανός κατά μέσο όρο κάνει 2 φορές το δεκαήμερο sex, με συνολική διάρκεια μία ώρα, ο Έλληνας 7 φορές με συνολική διάρκεια 5 ώρες (εφόσον υπάρχει ερωτικός σύντροφος βέβαια).

2. Η Γερμανία βρίσκεται μέσα στις τοπ 5 χώρες του κόσμου σε ετήσιο αριθμό αυτοκτονιών (γιατί άραγε..?!?!), ενώ η Ελλάδα κατέχει την τελευταία θέση (να που μια φορά ο πάτος μας βγαίνει σε καλό!).

Αυτή η λίστα θα μπορούσε να είναι τόοοοοοοοοοοσο μεγάλη, αλλά είπα να συγκρατηθώ… Να επισημάνω όμως, ότι υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα, καθώς επίσης και καλά γνωρίσματα στον χαρακτήρα ενός Γερμανού, απλά για να μην γίνομαι άδικος.

Come l'ostrica, anche le donne più dure...

...a volte, nascondono una perla.

Με αφορμή μια συζήτηση που είχα με έναν φίλο μου στην Lesehalle (πολύ διάβασα πάλι όπως αντιλαμβάνεστε) περί Γερμανίδων ηθοποιών, είπα να αφιερώσω ένα Post σε διεθνείς ηθοποιούς της μικρής οθόνης που θεωρώ…χμμ...δεν θα το θέσω καλύτερα.

Emily Procter

Η κλασσική Αμερικανίδα καουμπόισσα-Barbie· ξανθιά, με πλούσια τα ελέη etc etc
Calleigh Duquesne στο CSI Miami

Sophia Bush

To κορίτσι της διπλανής πόρτας· μαύρο μαλλί, καστανό/πράσινο μάτι, λευκό δέρμα, πρόστυχο βλέμμα… killer combination
Brooke Davis στο One Tree Hill (Φίλοι Για Πάντα στην ελληνική τηλεόραση)

Hayden Panettiere

Η cheerleader· το νεανικό, εφηβικό κορμί με όλα τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα…
Claire Bennet στο Heroes

Ali Larter

Η γυναίκα πειρασμός· αχ αυτή η γυναίκα…
Niki Sanders στο Heroes

Emilie de Ravin

Το απόλυτο θηλυκό· λεπτεπίλεπτη, αθώο βλέμμα… άγγελος… (με μαύρο μαλλί ακόμα καλύτερη)
Claire Littleton στο Lost (Οι Αγνοούμενοι στην ελληνική τηλεόραση)

Evangeline Lilly

Η δυναμική γυναίκα· «άγρια», σαγηνευτικά χαρακτηριστικά, να σε βάλει κάτω αυτή…god forbid…
Kate Austen στο Lost

Όλα τα είχε η Μαρι-α-ωρή...

… το φράκο της έλλειπε!?

Η ελληνική ομάδα είχε πραγματικά πολύ εμπνευσμένα κοστούμια· ανέδειξε το ελληνικό κιτσαριό σε όλο του το μεγαλείο! Το «φρακοειδές» που φορούσε ο Sarbel ήταν….χμμ…άστο καλύτερα.

Βέβαια σε σχέση με κάτι πίπουλα, πεταλούδες από glitter και καταστάσεις «είναι άντρας αυτό, γυναίκα είναι, δεν έχω αποφασίσει ακόμα ?!?!», καλά ήταν.

Anywayz, απ’ότι φαίνεται όμως αυτό δεν έπαιξε μεγάλο ρόλο, καθώς σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, όποιος είναι gay και ανήκει στο πρώην ανατολικό μπλοκ έχει μεγάλες ελπίδες να κερδίσει…

Ένας σχολιαστής στην γερμανική τηλεόραση πάντως έκανε μια πολύ εύστοχη παρατήρηση. Η Ελλάδα θα μπορούσε κάλλιστα να έχει την τέταρτη θέση της Τουρκίας, καθώς αν το καλοσκεφτείς, το concept τους πάνω κάτω το ίδιο ήταν. Shake ο ένας, shake ο άλλος, τέσσερεις κοπέλες ο ένας, τέσσερεις και ο άλλος… την διαφορά την έκανε μάλλον το γεγονός ότι του Τούρκου οι κοπελιές ήταν ντυμένες χανουμάκια XD
(ίσως και το γεγονός ότι ζουν περισσότεροι Τούρκοι στην Ευρώπη από αυτούς που ζουν στην Τουρκία!)

Πάραυτα καλό το πανηγύρι, γελάσαμε, διασκεδάσαμε, χορτάσαμε κακογουστιά… μια χαρά. Αν μη τι άλλο, η πατατόμορφη «κυρία» που κέρδισε, είχε αξιόλογη φωνή.

Στα έδωσα όλα και...

...έμεινα στον άσσο?

Τα λόγια είναι μάλλον περιττά…

Ίσως εδώ να ταιριάζει το ακόλουθο: "Generosity is not giving me that which I need more than you do, but it is giving me that which you need more than I do." από τον Λιβανέζο συγγραφέα Kahlil Gibran

Υ.Γ. «donated a pair of eyes» εννοεί μάλλον μεταμόσχευση του κερατοειδή (Cornea, sorry δεν ξέρω πως ακριβώς είναι στα ελληνικά ^^)

Happy Birthday to...

... Specter!


Ένα μεγάλο "Χρόνια Πολλά" στον Specterv.
Τις θερμότερες ευχές μου buddy.

Να σου αφιερώσω και δύο από τα αγαπημένα σου τραγούδια:

Which Side Are You On by Natalie Merchant
Anna by Lucio Battisti

What’s in your head?...

… In your head, zombie, zombie… ακούω τους Cranberries να τραγουδάνε (για την ακρίβεια η Dolores Burton) και αναρωτιέμαι: είναι σίγουρος κάποιος ότι θέλει να μάθει τι «βρίσκεται» στο κεφάλι μου? Υπάρχει πάντως μια πολύ εύκολη απάντηση σε αυτό το ερώτημα· το χάος.

Και ενώ το ραδιόφωνο συνεχίζει να παίζει την πολύταϊσμένη πλέον ( σε σημείο αηδίας) μελωδία της διασκευής του Summer wine, έξω βρέχει «καρέκλες»κι εγώ κάθομαι εδώ, εγκλωβισμένος μέσα στο σπίτι, επειδή δεν έχω…ομπρέλα?!?!

Θα μου πεις τώρα υπάρχει άνθρωπος στην Γερμανία που να μην έχει ομπρέλα? Και όμως… μου χάλασε η ριμάδα και δεν ασχολήθηκα να πάω να πάρω άλλη. Πάρ’τα τώρα να μου πεις, αλλά τι να κάνω, είμαι λίγο τεμπέλης.

Anywayz για να μην ξεφεύγουμε, θέλετε δεν θέλετε, θα πάρετε κάποια δείγματα αυτών που βρίσκονται στο κεφάλι μου. Εγώ θα τα γράψω τουλάχιστον, τώρα ποιος θα τα διαβάσει είναι άλλο θέμα…

Άντε και για τελείωμα να σας αφιερώσω ένα τραγουδάκι:

Raindrops Keep Fallin' On My Head

Raindrops keep fallin' on my head
And just like the guy whose feet are too big for his bed
Nothin' seems to fit
Those raindrops are fallin' on my head, they keep fallin'

So I just did me some talkin' to the sun
And I said I didn't like the way he got things done
Sleepin' on the job
Those raindrops are fallin' on my head, they keep fallin'

But there's one thing I know
The blues they send to meet me won't defeat me
It won't be long till happiness steps up to greet me

Raindrops keep fallin' on my head
But that doesn't mean my eyes will soon be turnin' red
Cryin's not for me
'Cause I'm never gonna stop the rain by complainin'
Because I'm free
Nothin's worryin' me

It won't be long till happiness steps up to greet me

Raindrops keep fallin' on my head
But that doesn't mean my eyes will soon be turnin' red
Cryin's not for me
'Cause I'm never gonna stop the rain by complainin'
Because I'm free
Nothin's worryin' me

by B.J. Thomas

Υ.Γ. μ’αρέσει που όταν γράφει κάποιος τα lyrics περιλαμβάνει και τα ah oh uh yah yoh yuh κλπ. , αυτό δυστυχώς δεν έχει q: